Die SA KVS war ein französischer Hersteller von Automobilen.[3][4]
Inhaltsverzeichnis
1Unternehmensgeschichte
2Fahrzeuge
3Literatur
4Weblinks
5Einzelnachweise
Unternehmensgeschichte |
Das Unternehmen aus Lyon-Chassieu stellte im Mai 1969 den Prototyp eines Kleinstwagens her.[5] Die Serienproduktion begann 1973.[5] Der Markenname lautete KVS.[4][5] 1976 leitete M. Joseph Spaleck das Unternehmen.[1] Beschäftigt waren etwa 15 Mitarbeiter.[2] Pro Jahr entstanden bis zu 150 Fahrzeuge.[4] 1984 endete die Produktion.[4]
Fahrzeuge |
Das Unternehmen stellte Kleinstwagen her, die auch KV Mini genannt wurden. Im Angebot standen Limousine und Cabriolet, deren Karosserien im Gegensatz zu vielen anderen französischen Kleinstwagen aus Metall und nicht aus Kunststoff bestanden. Für den Antrieb sorgten selbst produzierte Motoren. Im schwächeren Modell Gad'Jet verfügte der Motor über 49 cm³ Hubraum, im stärkeren Modell Mini 125 über 125 cm³ Hubraum. Das Fahrzeug war 210 cm lang, 112 cm breit und 120 bis 126 cm hoch. Das Gewicht war mit 180 kg angegeben. 1982 ergänzte ein Kombi das Sortiment.
Literatur |
Harald H. Linz, Halwart Schrader: Die Internationale Automobil-Enzyklopädie. United Soft Media Verlag, München 2008, ISBN 978-3-8032-9876-8.
George Nick Georgano (Chefredakteur): The Beaulieu Encyclopedia of the Automobile. Volume 2: G–O. Fitzroy Dearborn Publishers, Chicago 2001, ISBN 1-57958-293-1. (englisch)
René Bellu: Automobilia. Ausgabe 82. Toutes les voitures françaises 1974. Salon 1973. Histoire & Collections, Paris 2006. (französisch)
René Bellu: Automobilia. Ausgabe 72. Toutes les voitures françaises 1975. Salon 1974. Histoire & Collections, Paris 2005. (französisch)
René Bellu: Automobilia. Ausgabe 88. Toutes les voitures françaises 1976. Salon 1975. Histoire & Collections, Paris 2007. (französisch)
René Bellu: Automobilia. Ausgabe 78. Toutes les voitures françaises 1977. Salon 1976. Histoire & Collections, Paris 2006. (französisch)
René Bellu: Automobilia. Ausgabe 94. Toutes les voitures françaises 1978. Salon 1977. Histoire & Collections, Paris 2009. (französisch)
René Bellu: Automobilia. Ausgabe 84. Toutes les voitures françaises 1979. Salon 1978. Histoire & Collections, Paris 2006. (französisch)
René Bellu: Automobilia. Ausgabe 74. Toutes les voitures françaises 1980. Salon 1979. Histoire & Collections, Paris 2005. (französisch)
René Bellu: Automobilia. Ausgabe 90. Toutes les voitures françaises 1981. Salon 1980. Histoire & Collections, Paris 2008. (französisch)
René Bellu: Automobilia. Ausgabe 80. Toutes les voitures françaises 1982. Salon 1981. Histoire & Collections, Paris 2006. (französisch)
René Bellu: Automobilia. Ausgabe 96. Toutes les voitures françaises 1983. Salon 1982. Histoire & Collections, Paris 2009. (französisch)
Weblinks |
Commons: KVS – Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
GTÜ Gesellschaft für Technische Überwachung mbH
Allcarindex (englisch)
Einzelnachweise |
↑ abBellu: Toutes les voitures françaises 1977.
↑ abBellu: Toutes les voitures françaises 1976.
↑Harald H. Linz, Halwart Schrader: Die Internationale Automobil-Enzyklopädie. United Soft Media Verlag, München 2008, ISBN 978-3-8032-9876-8.
↑ abcdGeorgano: The Beaulieu Encyclopedia of the Automobile.
Die Liste der Baudenkmäler in Partschins (italienisch Parcines ) enthält die 18 als Baudenkmäler ausgewiesenen Objekte auf dem Gebiet der Gemeinde Partschins in Südtirol. Basis ist das im Internet einsehbare offizielle Verzeichnis der Baudenkmäler in Südtirol. Dabei kann es sich beispielsweise um Sakralbauten, Wohnhäuser, Bauernhöfe und Adelsansitze handeln. Die Reihenfolge in dieser Liste orientiert sich an der Bezeichnung, alternativ ist sie auch nach der Adresse oder dem Datum der Unterschutzstellung sortierbar. Siehe auch : Liste der geschützten Ensembles in Partschins Liste | Foto Bezeichnung Standort Eintragung Beschreibung Metadaten ja Gaudententurm ID: 16382 Gaudententurmstraße 7 46° 41′ 3″ N, 11° 4′ 28″ O 75477601225 0 9. Mai 1950 (MD) Auf das Mittelalter zurückgehender, im 17. Jahrhundert in heutige Form gebrachter Turm mitsamt Nebengebäude Höllhaus ; die links in der Spalte Standort stehenden Koordinaten beziehen sich auf de...
Sámuel Mokry [ŝAmuel mokri], laŭ hungarlingve kutima sinsekvo Mokry Sámuel estis hungara pastro, agronomo, instruisto. Lia frato estis Endre Mokry. Sámuel Mokry [1] naskiĝis la 8-an de majo 1832 en Hungara reĝlando en Monostorszeg (nuntempa Baĉki Monoŝtor en Serbio), li mortis la 10-an de junio 1909 en Budapeŝto, sed li estis entombigita en Orosháza. Enhavo 1 Biografio 2 Elektitaj kontribuoj 3 Memorigiloj 4 Fontoj Biografio | Sámuel Mokry akiris diplomojn en Halle kaj en Georgikon. Inter 1854 kaj 1858 li estis luterana pastro en Orosháza, poste li instruis en mezlernejo en Békéscsaba, eĉ gimnaziestro en 1860. Inter 1860-1864 li estis predikisto en la loka preĝejo, poste li faris agrikulturadon en Gerendás. Li okupiĝis pri selektado de tritikoj, li estis la unua hungara tritikoselektisto kun tutlanda konateco. En 1900 li retiriĝis kaj vivis en Budapeŝto. Li edziĝis en 1858, li vidviĝis en 1894. Elektitaj kontribuoj | Beszélgetések a búza...
Parko Thabor Vido al la oranĝerio de la parko Thabor. Situo Geografia lokigo sur la mapo : Bretonio Geografia lokigo sur la mapo : Francio Plano de la parko Thabor. Geografia situo 48° 6′ 51″ N , 1° 40′ 12″ U 48.11416667 -1.67 Koordinatoj: 48° 6′ 51″ N , 1° 40′ 12″ U Lando(j) Francio Urbo Rennes Urboparto Thabor - Saint Hélier Geografio Alteco 56 m Areo 10 ha Trajtoj Kreo 18 a jarcento Tipo Botanika ĝardeno, angla ĝardeno kaj franca ĝardeno. Specioj Pli ol 3 000 malsamaj specioj. Interreta ligilo Parkoj kaj ĝardenoj de Rennes v • d • r La parko Thabor aŭ Thabor , situanta en Rennes proksime de la urbocentro, estas publika parko organizita sur pli ol dek hektaroj, kies aparteco estas la miksado de francastila ĝardeno, anglastila ĝardeno kaj grava botanika ĝardeno. Ĝia nomo referencas al monto superanta la Maron Kineret (fr: lac de Tibériade) en...