Pioĉo
Tipa simpla pioĉo
Pioĉo estas hakfosilo, laborilo, konsistanta el ligna tenilo perpendikulara al fera kurbiĝanta stango, kies unu fino estas pinta kaj alia plata, larĝa kelkajn centimetrojn. Ĝi estas uzata por laboro en malmola grundo, rokaĵoj, ŝtonoj, glacio. Por mola grundo oni uzas rastron, kiu havas pli larĝan kapoparton.
glacia pioĉo el la 1970-a jaroj, kun ligna tenilo
Tipo de pioĉo estas la glacia pioĉo, kun akra pinto ĉe la tenila fino. Ĝia moderna formo estas el malpeza materialo, kun dentumado ĉe la kapoparto por pli firme kapti la glacion.
Laŭ Francisko Azorín pioĉo estas Ilo, uzata por fosi k. dekonstrui, konsistanta el fero stango - kies ekstremoj estas pinta, unu el ili, platotranĉa la alia - perpendikle fiksa je ligna tenilo.[1] Li indikas etimologion el kelta pik (pikilo, pinto) kaj de tie la latina picus, picutius, picocia. Kaj li aldonas la terminon pioĉi, por labori per pioĉo.[2]
Notoj |
↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 165.
↑ Azorín, samloke.
| ||||
| ||||
