Kokando

Multi tool use
Koordinatoj: 40°31′43″N 70°56′33″E / 40.52861°N, 70.9425°O / 40.52861; 70.9425 (Kokando)
Kokando (Qoʻqon)
|
urbo
|
la ĥana palaco en Kokando
|
Oficiala nomo: Qoʻqon
|
|
Lando
|
Uzbekio
|
|
Situo
|
Kokando
|
- koordinatoj
|
40°31′43″N 70°56′33″E / 40.52861°N, 70.9425°O / 40.52861; 70.9425 (Kokando)
|
|
Loĝantaro
|
233 500[1], (2014)
|
|
Horzono
|
UTC+5
|
- somera tempo
|
UTC+6
|
Poŝtkodo
|
|
|
|
|
Vikimedia Komunejo: Kokand
|
Retpaĝo: kokand.uz
|
|
Kokando (uzbeke Qoʻqon) estas urbo en Uzbekio. Ĝi provizore en Esperanto nomatas Kokando, simile al la nomigo en multaj aliaj lingvoj, kvankam tiu nomo pli apogiĝas je la imperia rusa ol la loka uzbeka lingvo - sed la alternativo "kokono" kaŭzus nenecesajn miskomprenojn. La 1-an de januaro 2006 en la urbo vivis 187 226 loĝantoj[2].
Historio |
La urbo historie havis ŝlosilan pozicion enireje de la Fergana Valo. La loĝloko situas laŭlonge de la Silka Vojo, karavana vojo kiu historie ligis la regionon de la Mediteranea Maro kun Orienta kaj Suda Azio. En la 13-a jarcento mongola soldataro detruis la urbon.
La moderna urbo evoluiĝis ĉirkaŭ fortikaĵo starigita en 1732. En 1740 la loĝloko iĝis ĉefurbo de la Ĥanlando Kokando. Sian plej grandan teritorian amplekson la Ĥanlando havis en la unua duono de la 19-a jarcento, kiam ĝi inkluzivis partojn de la nuna ŝtato Kazaĥio. Ekde la jaro 1760 la urboj de la Ĥanlando kaj aparte Kokando mem ekonomie ekpliprosperiĝis. La produktado de silko iĝis motoro de ekonomia prospereco, kaj la komercaj rilatoj al Kaŝgaro kaj Ĉinio estis intensaj. La agrikulturaj areoj estis pligrandigitaj fare de novaj akvumaj kanaloj. Ene de 20 kaj 30 jaroj la ĥanlando estis la probable plej forta politika regno de Centra Azio, kaj en la regno konstruiĝis granda nombro da publikaj konstruaĵoj en irana stilo, tiel ke la ĉefurbo Kokando fine havis 600 moskeojn kaj 15 madrasojn.
En 1876 la armeo de la Rusia Imperio konkeris la urbon. Kokando iĝis parto de la rusia gubernio Turkestano. En 1917/1918 ĝi estis la sidejo de la kontraŭbolŝevisma provizora registaro de aŭtonoma Turkestano[3].
Referencoj |
↑ Статистический буклет «О населении языком цифр»
↑ Географические названия мира: Топонимический словарь. — М: АСТ. Поспелов Е.М. 2001. ruse
↑ The Politics of Muslim Cultural Reform, Jadidism in Central Asia by Adeeb Khalid, Oxford University Press, 2000 angle

situo de la urbo en mapo de la Fergana Valo
7DfS9jIJlv3mX2,MM NgEyap,4vurgKHlmD
Popular posts from this blog
Die Liste der Baudenkmäler in Partschins (italienisch Parcines ) enthält die 18 als Baudenkmäler ausgewiesenen Objekte auf dem Gebiet der Gemeinde Partschins in Südtirol. Basis ist das im Internet einsehbare offizielle Verzeichnis der Baudenkmäler in Südtirol. Dabei kann es sich beispielsweise um Sakralbauten, Wohnhäuser, Bauernhöfe und Adelsansitze handeln. Die Reihenfolge in dieser Liste orientiert sich an der Bezeichnung, alternativ ist sie auch nach der Adresse oder dem Datum der Unterschutzstellung sortierbar. Siehe auch : Liste der geschützten Ensembles in Partschins Liste | Foto Bezeichnung Standort Eintragung Beschreibung Metadaten ja Gaudententurm ID: 16382 Gaudententurmstraße 7 46° 41′ 3″ N, 11° 4′ 28″ O 75477601225 0 9. Mai 1950 (MD) Auf das Mittelalter zurückgehender, im 17. Jahrhundert in heutige Form gebrachter Turm mitsamt Nebengebäude Höllhaus ; die links in der Spalte Standort stehenden Koordinaten beziehen sich auf de...
Sámuel Mokry [ŝAmuel mokri], laŭ hungarlingve kutima sinsekvo Mokry Sámuel estis hungara pastro, agronomo, instruisto. Lia frato estis Endre Mokry. Sámuel Mokry [1] naskiĝis la 8-an de majo 1832 en Hungara reĝlando en Monostorszeg (nuntempa Baĉki Monoŝtor en Serbio), li mortis la 10-an de junio 1909 en Budapeŝto, sed li estis entombigita en Orosháza. Enhavo 1 Biografio 2 Elektitaj kontribuoj 3 Memorigiloj 4 Fontoj Biografio | Sámuel Mokry akiris diplomojn en Halle kaj en Georgikon. Inter 1854 kaj 1858 li estis luterana pastro en Orosháza, poste li instruis en mezlernejo en Békéscsaba, eĉ gimnaziestro en 1860. Inter 1860-1864 li estis predikisto en la loka preĝejo, poste li faris agrikulturadon en Gerendás. Li okupiĝis pri selektado de tritikoj, li estis la unua hungara tritikoselektisto kun tutlanda konateco. En 1900 li retiriĝis kaj vivis en Budapeŝto. Li edziĝis en 1858, li vidviĝis en 1894. Elektitaj kontribuoj | Beszélgetések a búza...
Parko Thabor Vido al la oranĝerio de la parko Thabor. Situo Geografia lokigo sur la mapo : Bretonio Geografia lokigo sur la mapo : Francio Plano de la parko Thabor. Geografia situo 48° 6′ 51″ N , 1° 40′ 12″ U 48.11416667 -1.67 Koordinatoj: 48° 6′ 51″ N , 1° 40′ 12″ U Lando(j) Francio Urbo Rennes Urboparto Thabor - Saint Hélier Geografio Alteco 56 m Areo 10 ha Trajtoj Kreo 18 a jarcento Tipo Botanika ĝardeno, angla ĝardeno kaj franca ĝardeno. Specioj Pli ol 3 000 malsamaj specioj. Interreta ligilo Parkoj kaj ĝardenoj de Rennes v • d • r La parko Thabor aŭ Thabor , situanta en Rennes proksime de la urbocentro, estas publika parko organizita sur pli ol dek hektaroj, kies aparteco estas la miksado de francastila ĝardeno, anglastila ĝardeno kaj grava botanika ĝardeno. Ĝia nomo referencas al monto superanta la Maron Kineret (fr: lac de Tibériade) en...