Bxdty

La titolo havas ankaŭ aliajn signifojn, por vidi ilin bonvolu rigardi la apartigilan paĝon: Henriko la 3-a

Henriko la 3-a
Imperiestro de la Sankta Romia Imperio
Henriko la 3-a (miniaturo de 1040)
Regado	de 1046 ĝis 1056
Antaŭulo	Konrado la 2-a
Sekvanto	Henriko la 4-a
Ceteraj titoloj	Reĝo de la romanoj (ekde 1039)
Persona informo
Naskiĝo	28-a de oktobro 1017
Morto	5-a de oktobro 1056 en Bodfeld
Mortokialo	tuberkulozo [#]
Tombo	Katedralo de Speyer [#]
Subskribo
Familio
Dinastio	Salioj
Patro	Konrado la 2-a
Patrino	Gisela de Ŝvabio
Gefratoj	Matilda of Franconia • Ernest II, Duke of Swabia • Liudolf, Margrave of Frisia • Herman IV, Duke of Swabia [#]
Edzino	1. Gunilda de Danio, filino de Knuto la Granda 2. Agnes de Poitou
Idoj	Beatrice I, Abbess of Quedlinburg • Adelheid II van Franken • Henriko la 4-a • Konrado la 2-a, duko de Bavario • Judith of Swabia • Ida of Formbach-Ratelnberg • Matilda of Swabia [#]
Profesio
Okupo	aristokrato • reganto [#]
Reĝo de Italio
Regado	1038–1056
Antaŭulo	Konrado la 2-a
Sekvanto	Henriko la 4-a
Reĝo de Burgonjo
Regado	1038–1056
Antaŭulo	Konrado la 2-a
Sekvanto	Henriko la 4-a
Duko de Bavario
Henriko la 6-a
Regado	1027–1042
Antaŭulo	Henriko la 5-a (Konrado la 2-a)
Sekvanto	Henriko la 7-a
2-a fojo
Regado	1047–1049
Antaŭulo	Henriko la 7-a
Sekvanto	Konrado la 1-a
Duko de Ŝvabio
Regado	1038–1045
Antaŭulo	Hermano la 4-a
Sekvanto	Otto la 2-a
Duko de Karintio Margrafo de Verono
Regado	1039–1047
Antaŭulo	Konrado la 2-a
Sekvanto	Velfo la 3-a
[#]	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Henriko la 3-a (1017 - 1056) estis imperiestro de la Sankta Romia Imperio.

Biografio |

Henriko la 3-a de la Sankta Romia Imperio, el la Salia dinastio, naskiĝis en 1017, filo de Konrado la 2-a kaj de Gisela de Ŝvabio. De 1027 ĝis 1042 li estis duko de Bavario, de 1038 ĝis 1045 duko de Ŝvabio. La 14-an de aprilo 1028, en Aachen, lia patro lin kronigis rex romanorum, 1038 li proklamiĝis reĝo de Burgonjo, kaj la postan jaron li postsekvis sian patron en la imperia trono. En 1041 li submetis Bohemion, kaj obeigis al la imperia aŭtoritato la regnon de Hungario post la batalo de Mansô (1044).^[1] Li regis la duklandon Karintio ĝis 1047.

Henriko la 3-a remetas Petron sur la trono de Hungario.

Henriko geedziĝis du fojojn. La unua edzino estis Gunilda el Danio, kiu mortis pro malario en 1038, kaj estis entombigita en la monaĥejo de Limburgo. La 20-an de novembro 1043 li edzinigis al si Agnesan de Poitou, el kiu naskiĝis ses gefiloj. Agneta nutris kontaktojn kun la monaĥa movado de Kluny. Ŝi daŭrigis puŝi por la reformo, inspirita de tiu monaĥaro, de la eklezio ankaŭ post la morto de sia edzo.

Henriko la 3-a kaj Agneta de Poitou, unu dekstre la alia maldekstre de la Virgulino

En 1046, okaze de la koncilio de Sutri de li volita, kun la apogo de la Klunia monaĥa kongregacio adherante al ties celo kaj programo de reformo de la Eklezio, li iris al Italio por esti kronita imperiestro kaj por solvi la gravan krizon de la papado, originita de la elektado de tri samtempaj papoj: Benedikto la 9-a, Gregorio la 6-a kaj Silvestro la 3-a, po elektita pro influo de Patriciaj familioj. Sekve li kandidatigis kaj sukcesis elektigi papo la episkopon de Bambergo, Sutigeron klunian monaĥon, kiu estis entronigita en Romo la kristnaskan tagon de 1046, kun la nomo de Klemento la 2-a.

La saman tagon kaj per mane de la sama papo, Henriko, fine, estis kronita imperiestro de la Sankta Romia Imperio: la papo al li asignis la rajton (diritan principatus in electione papae, nome “rajto de la imperiestro indiki, antaŭ ĉiuj, la kandidaton al la papa digneco”).^[2] Li tiam decidis iri Suditalion por reguligi la imperiajn rajtojn sur tiuj kiuj estis la duklandoj lombardiaj kaj studi kaj atingi akordon kun la Normanoj.^[3] Li certe inspiris, se ne kunlaboris en la pretigo de papa dokumento per ke estu frapita per ekskomuniko kiuj ajn akiru ekleziajn oficojn pere de simonio.^[4]

Dum sia vizito, en 1048, al la monaĥejo de Reichenau Henriko ekinstalis porŝatajn rilatojn kun Hermano Kontrakto.^[5] Tiu ĉi, la saman tagon, himne celebris Henrikon la 3-an imperiestron de la Sankta Romia Imperio.
Henriko vizitis ankaŭ, en 1055 la Koncilio de Florenco, kie renkontis papon Viktoron la 2-an.

Henriko la 3-a, same kiel siaj antaŭuloj kaj kiel siaj posteuloj, devis malsupreniri plurfoje al Italio: la feŭda sistemo kaj la politika situacio de Italio iamaniere krizigos la regadon de la Sankta Romia Imperio.

Lia elstara distingo estas ankaŭ ke li ĉie, malgraŭ liaj militoj, favoris la Dian armisticon nome militĉeso de Dio aŭ Paco de Dio.

Lia filo Henriko la 4-a lin postsekvis en la trono de Germanio aĝanta apenaŭ ses jarojn. Lia filino Judita Maria edzigis Salomonon de Hungario, kaj, post ties morto, Ladislaon Herman de Pollando.

Henriko estas entombigita en la katedralo de Speyer, dum lia koro konserviĝas en la imperia palaco de Goslar.

Notoj |

Monogramo de Henriko la 3-a

Fontoj |

• 
  Gwatkin, H. M., Whitney, J. P. (ed) et al. The Cambridge Medieval History: Volumo III. Cambridge: Cambridge University Press, 1926.


• 
  Norwich, John Julius. The Normans in the South 1016-1130. Longmans: London, 1967.


• Katolikaj enciklopedioj:
  
  
  
  • 
    [1] Enciclopedia Cattolica
  
  
  • 
    [2] Cathopedia: Neforgesendaj artikoloj
  
  
  • 
    [3] Catholic_Encyclopedia