Kontraŭleĝismo estas tendenco kaj filozofio ene de anarkiismo kiu disvolviĝis ĉefe en Francio, Italio, Belgio, kaj Svisio dum la komencaj 1900-aj jaroj kiel elkreskaĵo de individuisma anarkiismo.[1][2] La Kontraŭleĝistoj malferme adoptis krimemon kiel vivostilo.
Enhavo
1Historio
2Vidu ankaŭ
3Notoj
4Bibliografio
Historio |
Kontraŭleĝismo aperis ĉe generacio de eŭropanoj inspirita de agado de la 1890-aj jaroj, dum kiu Ravachol, Émile Henry, Auguste Vaillant, kaj Caserio faris krimojn en profito de anarkiismo, laŭ tio kio estas konata kiel propagando pro agado.
Influitaj de la egoismaj teorioj de la pensulo Max Stirner,[3] la Kontraŭleĝistoj en Francio apartiĝis el anarkiistoj kiaj Clément Duval kaj Marius Jacob kiu justigis ŝteladon per teorio de la reprise individuelle (en Esperanto: individua reklamado). Anstatataŭe, la Kontraŭleĝistoj argumentis ke iliaj agadoj ne postulis moralan bazon - kontraŭleĝaj agoj estis konsiderataj ne en la nomo de pli alta idealo, sed cele de propraj deziroj. "En Parizo, tiu etoso estis centrita al ĉiusemajna gazeto, nome L’Anarchie kaj al Causeries Populaires (nome regulaj diskutgrupoj kunside en kelkaj diversaj lokoj en kaj ĉe la ĉefurbo ĉiusemajne), ambaŭ el kiuj estis fonditaj de Albert Libertad kaj liaj kunuloj".[4]
Proponantoj kaj aktivuloj de tiu taktiko inter aliaj estis Johann Most, Luigi Galleani, Victor Serge, kaj Severino Di Giovanni. "En Argentino, tiuj tendencoj floris je la fino de la 20-aj kaj dum la 30-aj, jaroj de akra subpremado kaj de malgrandiĝo de la iama pova laborista movado –tio estis malespero, kvankam heroa, de dekadenca movado."[5]
En Francio la Bando de Bonnot estis la plej fama grupo kiu aliĝis al Kontraŭleĝismo.
Vidu ankaŭ |
Eksproprietiga anarkiismo
Insurekcia anarkiismo
Notoj |
↑ "The illegalisis in this study,... As anarchist individualists, they came from a milieu whose most important theoretical inspiration was unduubtedly Max Stimer — whose work The Ego and Its Own remains the most powerful negation of the State, and affirniation of the individual, to date."— Richard Parry, The Bonnot Gang: the history of the French illegalists], 1987, p. 5.
↑ "Parallel to the social, collectivist anarchist current there was an individualist one whose partisans emphasized their individual freedom and advised other individuals to do the same... Some individualists rebelled by withdrawing from the economy and forming voluntary associations to achieve self-sufficiency. Others took the route of illegalism, attacking the economy through the direct individual reappropriation of wealth. Thus theft, counterfeiting, swindling and robbery became a way of life for hundreds of individualists, as it was already for countless thousands of proletarians.—"THE "ILLEGALISTS"" de Doug Imrie (el Anarchy: a Journal Of Desire Armed, Aŭtune-Vintro, 1994–95)
↑ "a new generation of anarchists, spurred on by the individualist' ideas of Max Stirner, were to take as their point of departure exactly what Jean Grave objected to, that the rebel who secretly stole was no more than an ordinary thief. The developing theory of 'illegalism' had no moral basis, recognizing only the reality of might in place of a theory of 'right'. Illegal acts were to be done simply to satisfy one's desires, not for the greater glory of some external 'ideal'. The illegalists were to make a theory of theft without the embarrassment of theoretical justifications." — Richard Parry. The Bonnot Gang: the history of the French illegalists. 1987.
↑ Richard Parry. The Bonnot Gang: the history of the French illegalists. 1987. p. 5.
↑ http://news.infoshop.org/article.php?story=20061228140637965 Notoj ĉe la artikolo "Anarchism, Insurrections and Insurrectionalism" de: Collin Sick]
Bibliografio |
PARRY, Richard. (1986) The Bonnot Gang. Rebel Press. ISBN 0-946061-04-1.[1]
"The "illegalists" de Doug Imrie. El "Anarchy: a Journal Of Desire Armed", Fall-Winter, 1994-95
CACUCCI, Pino. (July 25, 2006) Without a Glimmer of Remorse. Christie Books. ISBN 1-873976-28-3.
On Illegalism and Ultra-Leftism. Philippe Gavi, J-P Sartre, & Pierre Victor. Gallimard, Paris, 1974
"Illegalism and Insurrectionary Anarchism" de Freedom
Anarko • Anarkio • Nigra bloko • Komunumo • Kooperativo • Kontraŭekonomiko • Difinoj • Rekta agado • Rekta demokratio • Ekonomiko • Especifismo • Kontraŭleĝismo • Juro • Reciproka helpo • Propagando pro agado • Memposedeco • Socia ekologio • Spontanea ordo • Domokupado • Teoriistoj • Laborista memmastrumado
Demandoj en anarkiismo
Anarkiismo kaj Esperanto • Anarki-Kapitalismo • Bestaj rajtoj • Kapitalismo • Kritikoj • Islamo • Marksismo • Naciismo • Ortodoksa Judismo • Religio • Perforto
Historio
Afero de Amakasu • Anarkiisto-Ekskluda Akto • Anarkio en Somalio • Aŭstraliaj Anarkiistaj Centjaraj Festoj • Barcelonaj Majtagoj • Escuela Moderna • Kongreso ĉe Hago • Tumulto de Haymarket Square • Afero de Alta Perfido • Maĥnovŝĉino • Internacia Anarkiista Kongreso de Amsterdamo • Biblioteko Kate Sharpley • Kronŝtadta matrosribelo • Kolekto de Labadie • LIP • Majo 1968 • Majtago • Pariza Komunumo • Hispana Revolucio • Hispana Enlanda Milito • La Semajno Tragika
Kulturo
Anarki-punko • Arto • Nigrula Anarkiismo • Kultura alproprigo • "Faru Ĝin Vi Mem" • Senpagaĵmanĝismo • Libera Lernejo • Fordona Vendejo • Indymedia • Infoshop • Manĝaĵoj Ne Bomboj • Juda anarkiismo • Populara edukado • Vere Vere Libera Merkato • Anarkiisma simbolismo
Die Liste der Baudenkmäler in Partschins (italienisch Parcines ) enthält die 18 als Baudenkmäler ausgewiesenen Objekte auf dem Gebiet der Gemeinde Partschins in Südtirol. Basis ist das im Internet einsehbare offizielle Verzeichnis der Baudenkmäler in Südtirol. Dabei kann es sich beispielsweise um Sakralbauten, Wohnhäuser, Bauernhöfe und Adelsansitze handeln. Die Reihenfolge in dieser Liste orientiert sich an der Bezeichnung, alternativ ist sie auch nach der Adresse oder dem Datum der Unterschutzstellung sortierbar. Siehe auch : Liste der geschützten Ensembles in Partschins Liste | Foto Bezeichnung Standort Eintragung Beschreibung Metadaten ja Gaudententurm ID: 16382 Gaudententurmstraße 7 46° 41′ 3″ N, 11° 4′ 28″ O 75477601225 0 9. Mai 1950 (MD) Auf das Mittelalter zurückgehender, im 17. Jahrhundert in heutige Form gebrachter Turm mitsamt Nebengebäude Höllhaus ; die links in der Spalte Standort stehenden Koordinaten beziehen sich auf de...
Sámuel Mokry [ŝAmuel mokri], laŭ hungarlingve kutima sinsekvo Mokry Sámuel estis hungara pastro, agronomo, instruisto. Lia frato estis Endre Mokry. Sámuel Mokry [1] naskiĝis la 8-an de majo 1832 en Hungara reĝlando en Monostorszeg (nuntempa Baĉki Monoŝtor en Serbio), li mortis la 10-an de junio 1909 en Budapeŝto, sed li estis entombigita en Orosháza. Enhavo 1 Biografio 2 Elektitaj kontribuoj 3 Memorigiloj 4 Fontoj Biografio | Sámuel Mokry akiris diplomojn en Halle kaj en Georgikon. Inter 1854 kaj 1858 li estis luterana pastro en Orosháza, poste li instruis en mezlernejo en Békéscsaba, eĉ gimnaziestro en 1860. Inter 1860-1864 li estis predikisto en la loka preĝejo, poste li faris agrikulturadon en Gerendás. Li okupiĝis pri selektado de tritikoj, li estis la unua hungara tritikoselektisto kun tutlanda konateco. En 1900 li retiriĝis kaj vivis en Budapeŝto. Li edziĝis en 1858, li vidviĝis en 1894. Elektitaj kontribuoj | Beszélgetések a búza...
Por samtitola artikolo vidu la paĝon Valadolido (apartigilo). Koordinatoj: 41°38′00″N 04°43′00″W / 41.633333°N , 4.716667°U / 41.633333; -4.716667 ( Valadolido ) Valadolido hispane: Valladolid urbo Valadolido Flago Blazono Oficiala nomo: Valladolid Ŝtato Hispanio Duoninsulo Iberio Regiono Kastilio kaj Leono Provinco Provinco de Valadolido Historiaj regionoj León, Reĝlando de Leono Konataj lokoj Katedralo de Valadolido, Preĝejo San Pablo, Santa María La Antigua Rivero Pisuergo Situo Valadolido - alteco 698 m s. m. - koordinatoj 41°38′00″N 04°43′00″W / 41.633333°N , 4.716667°U / 41.633333; -4.716667 ( Valadolido ) Areo 197,91 km² (19 791 ha) Loĝantaro 316 564 ( 2007 ) Denseco 1 599,54 loĝ./km² Horzono MET (UTC+1) - somera tempo MET (UTC+2) Poŝtkodo 47001-47016 Telefona antaŭkodo 983 ...